ต้นพลู

ชื่อวิทยาศาสตร์ : Piper betle Linn.
วงศ์ : Piperaceae
ชื่อท้องถิ่น : เปล้าอ้วน ซีเก๊าะ (มลายู - นราธิวาส ) พลูจีน (ภาคกลาง)
ลักษณะของพืช : พลูเป็นไม้เลื้อย มีข้อ และมีปล้องชัดเจน ใบเดี่ยวติดกับลำต้น แบบสลับคล้ายใบโพธิ์ ปลายแหลม หน้าใบมัน ดอกออกรวมกันเป็นช่อแน่น
การปลูก : ใช้ลำดับต้นที่มีข้อ 3-5 ข้อ ปักชำจนรากออกดีแล้ว จึง ย้ายไปปลูกในหลุม ทำค้างให้เถาพลูเลื้อยด้วย คอยดูแลความชุ่มชื้น กำจัดวัชพืชให้ดี ศัตรูพืชก็เช่นเดียวกัน และจำต้องให้ปุ๋ยอย่างสม่ำเสมอ เช่น 15 วันต่อครั้ง
ใบพลูเป็นพืชเศรษฐกิจ ที่สำคัญในการส่งออก ประเทศที่นำเข้าใบพลูจากประเทศไทยส่วนมากเป็นประเทศทางตะวันออกกลางนั่นเอง ปากีสถานและอัฟกานิสถาน และัยังไม่เพียงพอในการจำหน่ายในต่างประเทศด้วย พลูส่วนมากปลูกกันในภาคกลางและภาคอีสาน
ส่วนที่ใช้เป็นยา : ใบสด
ช่วงเวลาที่เก็บเป็นยา : เก็บในช่วงสมบูรณ์เต็มที่
รสและสรรพคุณยาไทย : รสเผ็ดร้อนเป็นยาฆ่าเชื้อโรค ขับลม ในชนบทใช้ใบพลูตำกับเหล้าทาบริเวณที่เกิดเป็นลมพิษให้หายได้ ใช้รับประทานกับหมากและปูนแดงก็ได้ โดยมากเป็นคนเก่าๆ ที่ชอบรับประทานหมาก
ข้อมูลทางวิทยาศาสตร์ : ใบพลูมีน้ำมันหอมระเหย (Essential oil) ประกอบด้วย chavicol, chavibitol, cineol, eugenoi, carvacrol, caryophyllene, B-sitosterol และอื่นๆ สารเหล่านี้มีฤทธิ์ในการฆ่าเชื้อ โรคได้ ทำให้ปลายประสาทเกิดความชา แก้อาการคันได้ดี เนื่องจากยังไม่มีรายงานการศึกษา ฤทธิ์แก้แพ้ แก้อักเสบ จากสารประกอบ อาจจะ เป็นสารพวก B- sitosterol ที่ช่วยในการลดอาการอักเสบ
วิธีใช้ : ใบพลู ใช้เป็นยารักษาอาการแพ้ อักเสบ แมลงสัตว์กัดต่อย ได้ผลดีมาก กับอาการแพ้ในลักษณะลมพิษ โดยการเอาใบพลูมาสัก 1-2 ใบ ล้างให้สะอาด ตำให้ละเอียดผสมกับเหล้าโรง ทาบริเวณที่เกิดลมพิษ แต่ห้ามใช้กับแผลเปิดจะทำให้เกิดอาการแสบมาก...
จำหน่าย ต้นละ 200 บาท
ที่มา : รักษาโรคด้วยสมุนไพร " ยุวดี จอมพิทักษ์ " แก้ไขข้อมูลเมื่อ 24 Jan 14 11:41