บุหงาลำเจียก

บุหงาลำเจียก มีชื่อเรียกตามท้องถิ่นหลาย ชื่อ เช่น นาระ (ปัตตานี)
บุงอนือเกาะ(นราธิวาส มาเลเซีย) และบุหงา- ลำเจียก (กรุงเทพมหา-นคร)
ชื่อวิทยาศาสตร์ ว่า Goniothalamus tapisซึ่ง
อยู่ ในวงศ์เดียวกับกระดังงา การะเวก สายหยุด น้อยหน่า ส่าเหล้า ปาหนันช้าง บุหงาเซิง ฯลฯ มีถิ่นกำเนิดอยู่ในป่าดิบชื้นภาคใต้ รวมทั้งประเทศใกล้เคียง คือมาเลเซีย และอินโดนีเซีย
ลักษณะทั่วไป บุหงาลำเจียก เป็นไม้ต้นขนาดเล็ก สูง 4-8 เมตร ทรงพุ่มโปร่ง เปลือกลำต้นนิ่ม สีขาวอมน้ำตาล มีใบออกสองข้างในระนาบ เดียวกัน (districhous) มีโคนก้านใบโป่ง ซึ่งเป็นลักษณะสำคัญของพืช ในวงศ์นี้ ใบหนารูปไข่แกมขอบขนาน กว้าง 4 เซนติเมตร ยาว 12 เซนติเมตร ดอกเดี่ยวมี 6 กลีบ เรียงเป็น 2 ชั้นๆ ละ 3 กลีบ กลีบดอกชั้นในยาว 0.5 เซนติเมตร เรียงตัวเป็นรูปสามเหลี่ยม กลีบดอกชั้นนอกกว้าง 2 เซนติเมตร ยาว 5 เซนติเมตร ดอกตูมมีสีเขียว เมื่อบานจะเปลี่ยนเป็นสีขาว สีเหลือง หรือสีชมพู แล้วแต่ลักษณะของพันธุ์นั้นๆ โดยปลายกลีบดอกจะแยกบาน ออกจากกันและมีกลิ่นหอม มีผลกลุ่ม (multiple fruit) เป็นพวง จำนวน 10-15 ผล แต่ละผลมีเพียง 1 เมล็ด เมล็ดกลมรี ขนาด 1 เซนติเมตร ผลอ่อนสีเขียว เมื่อแก่จัดจะเปลี่ยนเป็นสีม่วงดำเปลือกนิ่มรับประทานได้ มีรสหวาน
การ ขยายพันธุ์ สามารถกระทำได้โดยวิธีการตอนและเพาะเมล็ด การตอนใช้เวลา 4-5 เดือน จึงออกรากจำนวนมากและยาวพอที่จะตัด นำไปชำได้ ส่วนการเพาะเมล็ดใช้เวลา 2 เดือน จึงงอกเป็นต้นกล้า การปลูกด้วยต้นเพาะเมล็ด ใช้เวลา 4-5 ปี จึงจะออกดอก แก้ไขข้อมูลเมื่อ 11 Sep 10 10:29