พวงหยก

ชื่อวิทยาศาสตร์:    Strongylodon macrobotrys
ชื่อวงศ์:    PAPILIONOIDEAE
ชื่อสามัญ:    Jade vine; Emerald creeper
ชื่อพื้นเมือง:    กาฝากทอง
ลักษณะทั่วไป:
    ต้น    เป็นไม้เถาเลื้อยยืนต้น เถาใหญ่ เหนียว แตกกิ่งก้านสาขามาก ลำต้นมีสีเขียวอมม่วงเป็นมัน ยอดมีสีม่วงแดง
    ใบ    เป็นใบประกอบแบบขนนก ใบออกสลับตามข้อต้นเป็นกลุ่ม ๆ ละ 3 ใบ ใบย่อยรูปรี แผ่นใบสีเขียวเข้มเป็นมัน ใบกลางรูปมนรี ปลายใบแหลม ขอบใบเรียบ สองใบข้าง ลักษณะเกือบครึ่งวงกลมโค้งงอเข้าหาใบกลาง
    ดอก    ดอกมีสีเขียวลักษณะคล้ายดอกแคออกเป็นพวง ห้อยระย้าเบียดกันแน่น ยาวประมาณ 30-90 เซนติเมตร ซึ่งมีออกดอกเป็นช่อห้อยลงมาตาม ซอกใบใกล้กับปลายกิ่งเป็นรูปดอกถั่ว  กลีบดอกเมื่ออวบน้ำจะมีสีเขียวเหมือนหยก ปลายเรียวและงอนขึ้นเหมือนตะขอ
    ผล    เป็นฝักรูปสี่เหลี่ยมขนมเปียกปูน เมื่อแก่แตกเป็น 2 ซีก    
                 
ฤดูกาลออกดอก:    พฤศจิกายน – มกราคม
การขยายพันธุ์:   ปักชำหรือตอนกิ่งหรือเพาะเมล็ด
การปลูก:  นิยมปลูกเป็นไม้เลื้อยขึ้นร้าน ศาลาริมน้ำ รั้วบ้านทางเข้าประตู
การดูแลรักษา:  ชอบแดดต้องการแดดพอสมควร น้ำให้วันละครั้ง ดินที่ปลูกควรระบายน้ำดี
ถิ่นกำเนิด:    ฟิลิปปินส์