ดอกขิง

ชื่อวิทยาศาสตร์:  Alpinia blepharocalyx K. Schum.
ชื่อวงศ์:  ZINGIBERACEAE
ชื่อสามัญ:  Wild ginger
ชื่อพื้นเมือง:  ข่าคม
ลักษณะทั่วไป:
    ต้น  เป็นไม้เนื้ออ่อนในวงศ์ข่า อายุหลายปี มีเหง้าใต้ดิน ต้นเทียมเกิดจากกาบใบอัดกันแน่น สูง 1-2 เมตร
    ใบ  เดี่ยว เรียงสลับ กว้าง 8 ซม. ยาว 50 ซม. โคนใบสอบเรียงเป็นก้าน ปลายใบเป็นติ่งแหลม สั้น
    ดอก  ออกที่ปลายต้นเทียม ดกและอยู่เป็นคู่ ดอกที่สองมีกาบสีขาวแต้มสีชมพูที่ปลาย
    ฝัก/ผล  รูปทรงกลม สีแดง 
ฤดูกาลออกดอก:  เมษายน-พฤษภาคม
การขยายพันธุ์:  โดยเพาะเมล็ดและแยกเหง้าปลูก
การใช้ประโยชน์:  ใช้เป็นยา
แหล่งที่พบ:  พบขึ้นตามป่าดิบ