ลักษณะพฤกษศาสตร์ของต้นว่านหางจระเข้ ชื่อวิทยาศาสตร์ การขยายพันธุ์ การดูแล สรรพคุณทางสมุนไพร และประโยชน์ของต้นว่านหางจระเข้
ลักษณะพฤกษศาสตร์ของต้นว่านหางจระเข้
- ชื่อวิทยาศาสตร์ : Aloe vera (L.) Burm.f.
- ชื่อภาษาอังกฤษ : Star cactus, Aloe, Aloin, Jafferabad, Barbados
- ชื่ออื่นๆ : หางตะเข้, ว่านไฟไหม้
- ลำต้น : เป็นไม้ล้มลุก ลำต้นเป็นข้อปล้องสั้น สีเขียวนวล มีรูปร่างทรงกลม ลำต้นสามารถแตกหน่อใหม่ออกด้านข้างได้
- ใบ : เป็นใบเดี่ยว ใบหนาและยาว โคนใบใหญ่ ส่วนปลายใบแหลม เปลือกมียางสีเหลือง ขอบใบเป็นหนามแหลมห่างกัน แผ่นใบหนาสีเขียว มีจุดยาวสีเขียวอ่อน อวบน้ำ เนื้อในมีน้ำเมือกเหนียว ข้างในเป็นวุ้นใสสีเขียวอ่อน
- ดอก : ออกเป็นช่อตรงกลางต้น ที่ปลายยอด ก้านช่อดอกยาว ดอกเป็นดอกห้อยลง ดอกจะมีสีแตกต่างกัน เช่น เหลือง ขาว และแดง
- ผล : เป็นผลแห้งรูปกระสวย สีน้ำตาล
การขยายพันธุ์ของต้นว่านหางจระเข้
โดยการแยกหน่อ เพาะเลี้ยงเนื้อเยื่อ ปักชำ และเพาะเมล็ดพันธุ์
การดูแลต้นว่านหางจระเข้
ปลูกได้ในดินร่วนปนทราย ต้องการน้ำปานกลาง ไม่ชอบน้ำมากและน้ำขัง ชอบแดดรำไร
สรรพคุณทางสมุนไพรของต้นว่านหางจระเข้
- วุ้นในใบสด รักษาแผลน้ำร้อนลวก ไฟไหม้ แผลเรื้อรัง บรรเทาอาการปวดศีรษะ ยังสามารถใช้รักษาโรคกระเพาะลำไส้ โรคตับ อาการหืดหอบ
- ยางในใบ เป็นยาระบาย
- เหง้า แก้หนองใน
ประโยชน์ของต้นว่านหางจระเข้
เนื้อวุ้นในใบสามารถนำมารับประทานสดได้ หรือนำมาแปรรูปเป็นผลิตภัณฑ์จากว่านหางจระเข้ และใช้เป็นส่วนผสม ของเครื่องสำอาง เช่น แชมพูและครีมชนิดต่างๆ น้ำเมือกใช้ล้างจาน นิยมนำมาปลูกเป็นไม้ประดับ
