มะปราง

ชื่อวิทยาศาสตร์ : Bouea oppositifolia (Roxb.)Meisn.

ลำต้น : เป็นไม้ยืนต้น ทรงพุ่มทึบ ลำต้นสีน้ำตาลแก่

ใบ : เป็นใบเดี่ยว รูปรี คล้ายใบมะปรางแต่มีขนาดเล็กกว่า ใบอ่อนสีเขียวอ่อนปนน้ำตาล ใบแก่สีเขียวเข้มเป็นเงามัน

ดอก : ออกรวมกันเป็นช่อที่ปลายกิ่ง ดอกสีเหลือง มีกลิ่นหอม

ผล : รูปทรงกลมรี ผลอ่อนสีเขียว เมื่อสุกจะมีสีเหลืองอมส้ม มีเนื้อฉ่ำน้ำรสเปรี้ยวอมหวาน ผิวนอกผลไม่มียาง

เมล็ด : กลมยาวรีแบนจนลีบ เนื้อในเมล็ดสีม่วง

ทาบกิ่ง และตอนกิ่ง

ปลูกได้ในดินร่วนปนทราย ปลูกได้ทุกสภาพอากาศ ทนต่อสภาพแห้งแล้ง ต้องการน้ำปานกลาง ชอบแดดเต็มวัน

- ผลสุกรับประทานเป็นผลไม้

- ผลนำมาแปรรูปเป็นขนมของหวาน

- เนื้อไม้ ทำเฟอร์นิเจอร์

- กิ่งไม้ นำมาทำฟืน

ผลดิบและผลสุกจะมีรสชาติหวานสนิท ผลมีขนาดเล็กและขนาดใหญ่ ความหวานแตกต่างกันไป เมื่อรับประทานอาจระคายคอถ้าหวานสนิท

มีรสเปรี้ยวทั้งผลดิบและผลสุก ผลมีขนาดเล็กอละขนาดใหญ่ นิยมนำไปแปรรูปมากกว่าที่จะรับประทานสด

เป็นมะปรางที่มีรสหวานอมเปรี้ยวหรือมีรสหานและรสเปรี้ยวอยู่ในผลเดียวกัน ขนาดมีทั้งผลเล็กและผลใหญ่ มีรสชาติหวานมากกว่าเปรี้ยวเนื้อค่อนข้างแข็ง มีเปลือกหนา สามารถเก็บไว้ได้นาน 10-15 วัน

ลักษณะภายนอกเหมือนมะยงชิดมาก แต่ต่างกันที่รสชาติ โดยมะยงห่างจะมีรสเปรี้ยวมากและมีรสหวานอยู่บ้างเล็กน้อย

ลักษณะภายนอกคล้ายมะยงชิดและมะยงห่าง แต่ต่างกันที่รสชาติคือจะมีรสเปรี้ยวใกล้เคียงกับมะดัน