ชื่อวิทยาศาสตร์ของต้นไผ่สีทอง : Bambusa vulgaris Schrad
ชื่อภาษาอังกฤษของต้นไผ่สีทอง : Common Bamboo, Golden Bamboo
ชื่ออื่นๆ : ไผ่เหลือง ไผ่หลวง ไผ่ซางคำ จันคำ ไผ่จีน ไผ่รีไช
ลำต้นของต้นไผ่สีทอง : เป็นไม้ล้มลุก เป็นพุ่มกอ ลำต้นทรงกระบอกกลวง ตั้งตรง สีเหลือง มีแถบริ้วเขียวตามความยาวของปล้อง 1 เส้น หรือไม่มี ผิวเรียบ มีข้อปล้องชัดเจน ไม่มีหนาม เนื้อแข็ง มีเหง้าใต้ดิน แตกกิ่งตั้งแต่บริเวณกลางลำต้นถึงปลายยอด
ใบของต้นไผ่สีทอง : เป็นใบเดี่ยว ออกที่ปลายกิ่ง รูปใบหอก ปลายแหลม โคนสอบ ขอบเรียบ แผ่นใบสีเขียวแซมด้วยลายสีขาว เป็นแถบ ผิวใบด้านล่างมีไข เส้นกลางใบสีเหลือง ก้านใบสีเขียว มีกาบสีเหลืองหุ้มบริเวณข้อก้านใบ
ดอกของต้นไผ่สีทอง : ออกเป็นช่อที่ปลายกิ่ง ดอกสีขาว ขนาดเล็ก
หน่อของต้นไผ่สีทอง : มีขนาดเล็ก หน่อชะลูดและเรียวยาว กาบหุ้มหน่อสีน้ำตาลอมเหลือง และมีขนสีน้ำตาลเข้มปกคลุม
โดยการแยกเหง้า และปักชำต้น
ปลูกได้ในดินทุกชนิด ต้องการน้ำปานกลาง ชอบแดดปานกลางถึงแดดจัด ทนแล้งได้ดี
ช่วยลดไข้ ละลายเสมหะ รักษาโรคบิด แก้ท้องเสีย ขับระดู ขับลม ขับปัสสาวะ
หน่อสามารถนำมารับประทาน เนื้อไม้ใช้ทำอุปกรณ์เครื่องใช้ หรือที่อยู่อาศัย นิยมปลูกประดับตกแต่งสวน ตกแต่งร้าน ปลูกเป็นแนวรั้ว ปลูกตามบ้านเรือน และสถานที่สาธารณะ