ลักษณะพฤกษศาสตร์ของต้นดอกทานตะวัน

ชื่อวิทยาศาสตร์ : Helianthus annuus L.

ชื่อภาษาอังกฤษ : Sunflower

ชื่ออื่นๆ : ชอนตะวัน, บัวทอง

ลำต้น : เป็นไม้ล้มลุก อายุสั้น ลำต้นกลวงตั้งตรง มีทั้งพันธุ์ต้นเตี้ยและต้นสูง มีขนสาก

ใบ : เป็นใบเดี่ยว แผ่นใบรูปไข่ ปลายแหลม โคนมนป้านหรือรูปหัวใจ ขอบจักฟันเลื่อย ใบสีเขียว มีขนสาก ก้านใบเป็นร่องตื้น สีเขียวอมแดง

ดอก : เป็นดอกเดี่ยวขนาดใหญ่ออกที่ปลายยอด มีทั้งดอกซ้อนและดอกชั้นเดียว ดอกสีเหลือง ตรงกลางดอกคือช่อดอก ลักษณะเป็นจาน มีดอกเล็กจำนวนมาก

ผล : แห้งรูปรี แบนนูน ด้านหนึ่งมน อีกด้านหนึ่งแหลม เปลือกแข็ง สีดำหรือสีเทาเข้มมีแถบสีขาวนวล

เมล็ด : มีเมล็ดเดียว รูปรียาว

เพาะเมล็ด

ปลูกได้ในดินร่วนปนทราย ต้องการน้ำปานกลาง ชอบแสงแดดจัด เจริญเติบโตรวดเร็ว

- ราก เป็นยาแก้ระบาย ขับพยาธิไส้เดือน ขับปัสสาวะ และแก้อาการฟกช้ำ ปวดท้องแน่นหน้าอก

- เปลือกเมล็ด ใช้เป็นยารักษาอาการหูอื้อ

- เมล็ด ลดไขมันในเส้นโลหิต เป็นยากแก้หวัด แก้ไอ ขจัดเสมหะ ขับปปัสสาวะ ขับหนองใน แก้โรคบิด และแก้พิษแมลงสัตว์กัดต่อย

- ใบ แก้โรคเบาหวาน และโรคหอบหืด

- ดอก แก้หลอดลมอักเสบ แก้วิงเวียนศีรษะ ขับลม บีบมดลูก ทำให้ตาสดใส และรักษาใบหน้าตึงบวม

- ฐานรองดอก แก้อาการปวดรอบเดือน ปวดศีรษะ ตาลาย ปวดฟัน ปวดโรคกระเพาะอักเสบ แก้อาการปวดบวมฝี

- แกนลำต้น แก้โรคนิ่ว ขับปัสสาวะ ไอกรน

- นิยมปลูกเป็นไม้ประดับในกระถางหรือปลูกลงแปลง

- ปลูกเป็นไม้ตัดดอก

- เมล็ดใช้สกัดน้ำมัน